|
بی بال پریدن..
|
باز هم ...مثل همیشه درکنار پنجره ی خاطراتت می نشینی بی آنکه واژه ای از لبانت بیرون بریزد... گاه می خندی... گاه غمگین می شوی... گاه........... نگاهت را به حسن یوسف ها می دوزی و به سالها خاطره ای که در برگ هایش ذخیره شده.... او هم با تو پیر شده... او هم هر روز با نسیمی که موهای سپیدت را افشان می کرد ،افشان شده....... او هم بیست سال است که تنهایی را می بیند.....
دست می کشی به شیشه ها....غبار ها برایت غریبه نیستند بیست سال است که هر روز صبح با انگشتان استخوانیت شمارششان می کنی و دلت نمیاید که تنهایت بگذارند......
از کنار پنجره دور می شوی و رو به روی طاقچه قرار میگیری.... سالهاست که کنار او رو به روی گنبد آقا دست به روی سینه توی قاب کوچک خودت را میبینی اما هیچگاه گذرت به آیینه نیفتاد.... شاید....
می دانم.. طاقت نگریستن در آینه را هم نداری.... آیینه ها حقیقت را می گویند و حقیقت ،بیست سال است که مزه چای بدون قند را می دهد.....
پینوشت ((من از اندوه آدمی آموخته ام ،که امید عین عبادت است.....سید علی صالحی))
[ پنج شنبه 91/7/20 ] [ 11:14 عصر ] [ نقل و نبات ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  من بی اسم تو بسمل باران را فراموش خواهم کرد من که نه گرگ پیراهنم را دریده و نه چاه مویه هایم را برملا خواهد کرد..... تنها اینجا هستم تا کمی با تو دردو دل کنم... تویی که این روزها تنها نامت را درشناسنامه ی کوچه ها می نویسند... |
| [ طراح قالب : پیچک ] [ Weblog Themes By : Pichak.net ] |
